Στο οποίο η Σεχεραζάντ λέει για το πώς η ερήμωση εισέβαλε στους ανθρώπους: «Μου έφτασε, ω ευοίωνε Βασιλιά, ότι μια δικαστής θα κλάψει αντί να καταδικάσει . Ένας δραπέτης δολοφόνος θα περιπλανηθεί στη γη για πάνω από σαράντα μέρες και θα μεταφερθεί τηλεμεταφέροντας τον εαυτό του για να ξεφύγει από τη φρουρά ενώ ονειρεύεται πόρνες και πέρδικες. Μια πληγωμένη αγελάδα θα θυμηθεί μια χιλιόχρονη ελιά λέγοντας ό,τι πρέπει να πει, που δεν θα ακούγεται καθόλου λυπηρό! Οι κάτοικοι ενός πύργου στα προάστια θα σώσουν παπαγάλους και τσουράκια μέσα στους ανελκυστήρες ενώ θα περιτριγυρίζονται από νεκρούς και φαντάσματα. συμπεριλαμβανομένου μάλιστα ενός σκύλου που…». Και βλέποντας το πρωινό διάλειμμα, η Σεχεραζάντ σώπασε.