Ο Δομήνικος, πρώην χρήστης ουσιών, περιπλανώμενος σε μια Αθήνα που καταρρέει, με ένα ποδήλατο και μια κάμερα go-pro, συναντά ανθρώπους που κάνουν το ίδιο με εκείνον – μένουν καθαροί από ουσίες και ζουν γεμάτοι συνείδηση. Η χαρά του πιώματος, η κατάρρευση, η αποδοχή του προβλήματος, η ανάρρωση. «Καθαροί» πια, μαρτυρούν την πορεία τους προς την αυτογνωσία και τον επαναπροσδιορισμό των αξιών και της αντίληψής τους για τη ζωή.